Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Γεννήθηκε στη Σκιάθο (1851) και ήταν γιος φτωχού ιερέα. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη Σκιάθο και στη Σκόπελο, αλλά λόγω οικονομικών προβλημάτων συνέχιζε την εκπαίδευσή του στη Χαλκίδα, στον Πειραιά και κατέληξε στην Αθήνα (1874), σπουδάζοντας Φιλοσοφική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με συμφοιτητή τον Γιώργο Βιζυηνό και καθηγητή τον Στέφανο Κουμανούδη. Τις σπουδές του δεν κατάφερε να τις ολοκληρώσει πάλι λόγω οικονομικών προβλημάτων, έμαθε όμως μόνος του αγγλικά και γαλλικά και για να ζήσει εργάστηκε σαν μεταφραστής σε εφημερίδες. Άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος και ταπεινός έμεινε 8 μήνες στο Άγιον Όρος δοκιμάζοντας τον μοναχισμό, τον οποίο όμως τελικά εγκατέλειψε. Παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν έχασε επαφή με την πνευματική του αναζήτηση, καθώς κατά την παραμονή του στην Αθήνα εκκλησιαζόταν και έψελνε στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι, μαζί με τον εξάδελφό του και γνωστό συγγραφέα Αλέξανδρο Μωραϊτίδη.
Το 1879 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα «Η μετανάστις» στην εφημερίδα «Νεολόγος», στο δεύτερο μυθιστόρημα του «Οι έμποροι των εθνών» (1882) δείχνει το μεγάλο του συγγραφικό ταλέντο με διαχρονικά μηνύματα, ενώ στο τρίτο του μυθιστόρημα «Η Γυφτοπούλα» (1884) -δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ακρόπολις»- προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής. Συνέχισε με τις νουβέλες: «Χρήστος Μηλιώνης» και «Η Φόνισσα» (1903) και το κοινωνικό μυθιστόρημα «Τα ρόδινα ακρογιάλια». Σε μεγαλύτερη ηλικία έγραψε 180 διηγήματα και 40 μελέτες αποδεικνύοντας την αστείρευτη δημιουργικότητα και αγάπη του για τη γραφή. Τα διηγήματά του συνδυάζουν συνήθως καθαρεύουσα γλώσσα στην αφήγηση και δημοτική στους διαλόγους. Είναι γεμάτα περιγραφές της καθημερινής ζωής και της φύσης, εστιάζουν στον άνθρωπο και την παράδοση και έχουν έντονη θρησκευτικότητα. Ο Παπαδιαμάντης, ο «Άγιος» των ελληνικών γραμμάτων, αν και θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των νεοελλήνων πεζογράφων και του ηθογραφικού διηγήματος, δεν είχε τη χαρά να δει τυπωμένο σε βιβλίο κάποιο έργο του. Ακόμα και η ζωή του ήταν δύσκολη, καθώς ζούσε με πλήρη αδιαφορία για τα καθημερινά, χωρίς να σκέφτεται τα οικονομικά και μοιράζοντας τα χρήματα που κέρδιζε σε φτωχούς. Ήταν πάντα λιτοδίαιτος και ολιγαρκής. Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήρεμα στο νησί του τη Σκιάθο, κάνοντας βόλτες στα ακρογιάλια της και εκκλησιαζόμενος. Άφησε την τελευταία του πνοή το 1911 από πνευμονία.
Αργύρης Εφταλιώτης
Γεννήθηκε στον Μόλυβο της Λέσβου (1849). Το πραγματικό του όνομα ήταν Κλεάνθης Μιχαηλίδης, και το ψευδώνυμό του προέκυψε από την ίδια τη νοσταλγία του για την πατρίδα, την Εφταλού, ένα ακρογιάλι της Λέσβου. Στον Μόλυβο διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα από τον πατέρα του και δάσκαλο Κωνσταντίνο Μιχαηλίδη ο οποίος είχε ιδιωτικό σχολείο και όταν πέθανε (1866) ο δεκαεφτάχρονος τότε Αργύρης τον διαδέχθηκε σαν δάσκαλος στο σχολείο του. Λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπισε αναγκάστηκε τελικά να εργασθεί σαν έμπορος στον θείο του στην Κωνσταντινούπολη και κατόπιν στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Εκεί γνώρισε τον Αλέξανδρο Πάλλη ο οποίος ήταν λογοτέχνης, μεταφραστής και υποστηρικτής για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας. Η γνωριμία αυτή τον επηρέασε βαθύτατα, ιδεολογικά και πνευματικά. Η οικονομική όμως κρίση τον οδήγησε τελικά στον εμπορικό οίκο των αδελφών Ράλλη στο Λίβερπουλ, όπου παντρεύτηκε την Ελισάβετ Γκράχαμ, και αργότερα στη Βομβάη των Ινδιών όπου εκεί είχε μετατεθεί και ο Πάλλης. Εκεί έμαθαν για το γλωσσικό κίνημα του δημοτικισμού του Γιάννη Ψυχάρη, στο οποίο προσχώρησαν αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο.
Η πρώτη λογοτεχνική του εμφάνιση πραγματοποιείται στον «Φιλαδέλφειο Διαγωνισμό» (1889) με την ποιητική συλλογή «Τραγούδια του ξενητεμένου» όπου απέσπασε έπαινο από την κριτική επιτροπή. Βέβαια ο Εφταλιώτης ήδη έκανε μεταφράσεις ποιημάτων και συγγραφή πρωτοτύπων ποιητικών έργων σε λογοτεχνικά περιοδικά. Ο Εφταλιώτης συνέχισε να γράφει ποιήματα και από το 1891 στράφηκε πια προς την πεζογραφία, καλλιεργώντας τη δημοτική γλώσσα και εστιάζοντας στη λαχτάρα των ξενιτεμένων για την πατρίδα και στον πόνο της ξενιτιάς. Το πρώτο του έργο ήταν οι «Νησιώτικες Ιστορίες» (1894) που είναι μια συλλογή διηγημάτων όπως η «Στραβοκώσταινα», με άφθονο ηθογραφικό υλικό και γνήσια ελληνικότητα. Το 1897 συνέγραψε το ιστορικό ανάγνωσμα οι «Φυλλάδες του Γεροδήμου», το 1899 το μυθιστόρημα «Μανώλης ο Ντελμπεντέρης», το 1900 τη «Μαζώχτρα» εμπνευσμένο από την Κρήτη και τις επαναστάσεις της και το θεατρικό έργο «Βουρκόλακας». Έγραψε επίσης και ιστορικές μελέτες όπως την «Ιστορία της Ρωμιοσύνης» (1901) και τα «Ιστορικά ξεγυμνώματα» (1908). Το 1914 άρχισε να μεταφράζει την Οδύσσεια του Ομήρου, όμως η υγεία του είχε ήδη κλονιστεί. Αποσύρθηκε στην πόλη Αντίμπ της νότιας Γαλλίας, όπου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 χρόνων.
Στέλιος Μουζάκης
Ένας αυθεντικός ερευνητής του πολιτισμού της πατρίδας μας. Με αμέτρητα ταξίδια και επιτόπια έρευνα εδώ και δεκαετίες, έχει κάνει γνωστά βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία, έχει ασχοληθεί με θέματα του νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού, ενώ έχει συμβάλλει και στην αποκατάσταση παραδοσιακών προβιομηχανικών εγκαταστάσεων. Το συγγραφικό και εκδοτικό του έργο, είναι πλούσιο και μοναδικό καθώς αριθμεί 30 μονογραφίες και πάνω από 290 άρθρα. Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και επετηρίδες. Έχει συνεργαστεί σε συλλογικούς τόμους και σε ιστορικά λεξικογραφικά έργα. Έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις, επιμορφωτικά σεμινάρια ή ομιλίες και έχει συμμετάσχει σε διάφορα ελληνικά και διεθνή συνέδρια με πρωτότυπες εισηγήσεις, όπως επίσης και σε ραδιοφωνικές εκπομπές.
Είναι τακτικό μέλος επιστημονικών εταιρειών ιστορίας, αρχαιολογίας και λαογραφίας, όπως στην Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία (ΕΛΑ), στην Εταιρεία Βυζαντινών Σπουδών, στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Αττικών Μελετών, ιδρυτικό μέλος του Center of Greek-Russian Historical Research (CE.HI.R), Ιδρυτικό Μέλος και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ελληνικών Μύλων (ΙτΕΜ), μέλος της The International Molinological Society (TIMS) κ.ά. Διετέλεσε τακτικός συνεργάτης στη Μεγάλη Γενική Εγκυκλοπαίδεια «Υδρία» και στο «Εγκυκλοπαιδικό Προσωπογραφικό Λεξικό Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού (ΕΠΛΒΙΠ). Για το έργο του έχει τιμηθεί με διάφορες διακρίσεις και βραβεία.
Γεννήθηκε στο Αιτωλικό, στη νερένια πολιτεία… και σήμερα ζει και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στον Βόλο. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Ιωαννίνων, κάτοχος πιστοποιητικού κατάρτισης στη Δημιουργική Γραφή από το Α.Π.Θ και μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Ε.Α.Π. Η μεγάλη του αγάπη για το βιβλίο τον οδήγησε στη δημιουργία της λογοτεχνικής ραδιοφωνικής εκπομπής «Μιλάμε για το βιβλίο» και στην ενεργό συμμετοχή του σε διάφορους οργανισμούς που έχουν σχέση με αυτό, όπως στην ΙΒΒΥ (Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου), στο Κε.Βι.Μα.Συ. (Κέντρο Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων) και στον Συνδέσμο Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας. Ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα προωθώντας τη φιλαναγνωσία με συμμετοχή σε διοργανώσεις εκδηλώσεων για το βιβλίο, σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και σε παρουσιάσεις βιβλίων. Ασχολείται επίσης με την αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά. Από πολύ νωρίς στράφηκε στη συγγραφή παιδικών και νεανικών διηγημάτων. Δυο από αυτά, «Το Δέκατο Έβδομο Κιβώτιο» (Πατάκη, 2014) και το «Το Τέταρτο Αλογάκι» ( Πατάκη, 2017), αγαπήθηκαν τόσοαλιτιστικό ΄Ιδρυμα Τραπέζης Κύπρου, 2009), «Το Χαμένο Ταίρι», (Ακρίτας, 2009 -Εν πλω, επανέκδοση 2017), «Τα Τίμια Δώρα», (Ήρα, 2013), «Δημιουργική Γραφή στην Τάξη Α΄-Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου» (Γράφημα, 2018). Έχει συμμετάσχει επίσης με ποιήματα και πεζά σε συλλογικές εκδόσεις και ανθολογίες.
Η Ελευθερία Ζέη σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο (Σορβόννη). Διδάσκει νεότερη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Atelier de Traduction Litteraire-Sciences Humaines του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Οι κυριότερες δημοσιεύσεις της αφορούν σε ζητήματα κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας των νεότερων χρόνων (17ος-19ος αιώνας).
Aρχιτέκτων, Μελετητής Προβιομηχανικής Τεχνολογίας, Συγγραφέας, Συλλέκτης, Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας, Ιδρυτικό Μέλος και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ελληνικών Μύλων (ΙτΕΜ) και Αντιπρόεδρος της InternationalMolinologicalSociety (TIMS)με εκτεταμένη έρευνα για τους Ανεμόμυλους και τους Νερόμυλους της Ελλάδας. Είναι συγγραφέας των βιβλίων:«Ο Ανεμόμυλος στις Κυκλάδες» (Δωδώνη. 1993), «Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης Δημητσάνας» (ΠΙΟΠ Ομίλου Πειραιώς, 1997), «Η Υδροκίνηση στην Προβιομηχανική Ελλάδα» (ΕΤΒΑ, 1997), «Ανεμόμυλοι του Τόπου μας » (Αρτέον Εκδοτική 2018).
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Αμερική Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Έχει περάσει τη ζωή του ανάμεσα στην πληροφορική (για βιοπορισμό) και την εθνογραφία. Έχει κάνει εθνογραφική έρευνα ανά την Ελλάδα, έχει συλλέξει αντικείμενα και συγγράψει διάφορα άρθρα με θέμα τον υλικό πολιτισμό και την περιβαλλοντική εκπαίδευση, και αρκετά βιβλία, όπως: «Τα ξωτικά του τόπου μας» (Αρτέον Εκδοτική 2022), «Ανεμόμυλοι του τόπου μας» (Αρτέον Εκδοτική 2018), «Οι Σιφνιοί της Άνδρου» (Καΐριος Βιβλιοθήκη 2009), «Ένα λιοτρίβι στην Αλόννησο» (Κέδρος 2005), «Η Μελισσάνθη και οι μέλισσες» (Κέδρος 2005), «Ένας νερόμυλος στην Τζια (Κέδρος 2004) κ.ά. Έχει τιμηθεί με βραβείο από το Λαογραφικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι ενεργό μέλος της The International Molinological Society (TIMS).
Η Καλλιόπη Στάρα μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στα Γιάννενα και το αγαπημένο της Ζαγόρι, όπου βρίσκεται το πατρικό της σπίτι. Από το 2012 εργάζεται ως ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου διδάσκει Πολιτισμική Οικολογία. Αγαπά τα βουνά, τα βιβλία, τα παλιά σπίτια, τη θάλασσα, τα μεγάλα δέντρα και τις γάτες. Μαζεύει μανιτάρια και βοτάνια, φυτεύει κήπους και ταξιδεύει με τον καλό της και τις κόρες της. Στις έρευνές της, έχει αφουγκραστεί πολλούς ανθρώπους να μιλάνε για τον τόπο τους, τις ιστορίες του και τη φύση. Έχει συμμετάσχει σε πολλές δράσεις, μελέτες και εκδόσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και έχει συνεργαστεί με περιβαλλοντικές οργανώσεις και οργανισμούς σχεδιάζοντας και υλοποιώντας προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Ένα από τα πρόσφατα πονήματά της είναι: «Τα αιωνόβια δέντρα, οι αξίες τους και η σημασία τους για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας» (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 2015). «Το δέντρο του μικρού μας κόσμου» είναι το πρώτο της παραμύθι. Τον Φεβρουάριο του 2012 τιμήθηκε με έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Δρ Γιώργος Κοράκης
Επίκουρος Καθηγητής Δασικής Βοτανικής στο Τμήμα Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ. και διδάκτορας του ίδιου Τμήματος. Από το 2007 υπηρετεί ως μέλος ΔΕΠ στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Στο διδακτικό του έργο περιλαμβάνονται προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα στο γνωστικό αντικείμενο της Γενικής και Δασικής Βοτανικής, της Φυτοκοινωνιολογίας, των Καλλωπιστικών Δένδρων και Θάμνων, καθώς και της Διατήρησης της Βιοποικιλότητας. Έχει συμμετάσχει ως προσκεκλημένος εισηγητής σε εκπαιδευτικά προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει 22 δημοσιευμένες εργασίες σε διεθνή περιοδικά, 17 εργασίες σε εθνικά περιοδικά, 3 βιβλία και 7 κεφάλαια σε συλλογικούς τόμους. Έχει 28 δημοσιεύσεις σε πρακτικά επιστημονικών συνεδρίων (8 σε διεθνή και 20 σε εθνικά) και 23 δημοσιεύσεις σε τόμους περιλήψεων επιστημονικών συνεδρίων. Έχει συγγράψει διδακτικές σημειώσεις και εργαστηριακό βοήθημα για δύο προπτυχιακά μαθήματα. Από το 1996 και μετά έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 35 επιστημονικά έργα και προγράμματα είτε ως επιστημονικός υπεύθυνος είτε ως επιστημονικός συνεργάτης. Είναι μέλος της Scientific-Editorial Committee του προγράμματος «THE FLORA OF GREECE project», που εκπονείται από τα ιδρύματα Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem (BGBM), Ελληνική Βοτανική Εταιρεία, Πανεπιστήμιο Πάτρας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει συνεργαστεί με περιβαλλοντικές εταιρείες και Μη Κυβερνητικές Περιβαλλοντικές Οργανώσεις και είναι τακτικό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου. Από τον Αύγουστο του 2020 είναι ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Προστασίας Βιοποικιλότητας της Θράκης».
Δρ Ρήγας Τσιακίρης
Δασολόγος και επιστημονικός συνεργάτης τους Υπουργείου Περιβάλλοντος & Ενέργειας. Με μεταπτυχιακές σπουδές στην Μεγάλη Βρετανία και διδακτορικό στο τμήμα Βιολογίας του Α.Π.Θ. Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται σε θέματα προστασίας και αειφορικής διαχείρισης του μεσογειακού τοπίου και των περιοχών υψηλής φυσικής και πολιτισμικής αξίας στην ορεινή και νησιωτική χώρα, ως τόπων διατήρησης απειλούμενων ειδών. Από την δεκαετία του 1980 συμμετέχει σε πολύμορφες δράσεις για την προστασία των περιοχών υψηλής φυσικής αξίας στην όλη την χώρα αναδεικνύοντας τη διεθνή τους σημασία ως Εθνικά Πάρκα και περιοχές του Ευρωπαϊκού δικτύου Φύση 2000.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Τμ. Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Παν. Αθηνών και του Τμ. Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Είναι διδάκτορας Λαογραφίας του Παν. Ιωαννίνων. Δίδαξε φιλολογικά μαθήματα στη Μέση Εκπαίδευση και Λαογραφία μετά την εκλογή της ως Επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία στο Δημοκρίτειο Παν. Θράκης. Επίσης, ως πανεπιστημιακός έχει διδάξει με το πρόγραμμα Erasmus στο Παρίσι (Institut National des Langues et Civilizations Orientales-INALCO), στο Μπορντώ (Université Bordeaux-3) και στο Παν. Κύπρου. Ασχολείται με τη μελέτη και την έρευνα του λαϊκού παραμυθιού, την αφήγηση, τον λαϊκό υλικό πολιτισμό, την παραδοσιακή τεχνολογία, καθώς επίσης και με την έρευνα του μικρασιατικού ελληνισμού. Έχει κάνει επιτόπια εθνογραφική έρευνα στη Χίο, τα Κύθηρα, τη Θράκη και τη Ν. Μάκρη Αττικής. Στο συγγραφικό της έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία: Τα παραμύθια της Χίου (Ομήρειο Πολιτιστικό Κέντρο Χίου 1994), Λαϊκή Φιλολογία (Συλλογικό, Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο 2002), Λαϊκές αφηγήσεις, Μύθοι και παραμύθια των Κυθήρων: Φαντασιακή δημιουργία και πραγματικότητα (Εταιρεία Κυθηραϊκών Μελετών 2005), Ιστορίες που δεν τελειώνουν ποτέ… Κειμενικές και εικονογραφικές διασκευές για παιδιά (Συλλογικό, Παπαδόπουλος 2011), Κύθηρα: Οδηγός για παιδιά (Εταιρεία Κυθηραϊκών Μελετών 2015). Έχει πάρει μέρος σε αρκετά συνέδρια και πολλά άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων και συλλογικούς τόμους. Είναι πρόεδρος του Μικρασιατικού Συλλόγου Μακρηνών-Λιβισιανών Ν. Μάκρης Αττικής.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καβάλα. Σπούδασε αρχαιολογία (MA) και οικονομικά. Εδώ και δύο δεκαετίες ασχολείται με ζητήματα που άπτονται της αρχαιολογίας, εθνογραφίας και ιστορίας της μελισσοκομίας. Εκπονεί διδακτορική διατριβή στο Εργαστήριο Βιογεωγραφίας και Οικολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Τμήμα Γεωγραφίας) με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 150 άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, κεφάλαια σε βιβλία και έχει συν-επιμεληθεί επιστημονικώς δύο συλλογικούς τόμους. Τα βιβλία του που έχουν εκδοθεί είναι: «Η ελληνική παραδοσιακή μελισσοκομία και η συμβολή της στις διεθνείς εξελίξεις» (Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών 2019) και «Τα ελληνικά μελισσοκόφινα» (Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών 2021, Εκδόσεις Ειρήνη Παππά-Μελισσοκομική Επιθεώρηση 2022). Κατόπιν χορηγίας του Eva Crane Trust, η μελέτη του υπό τον τίτλο «Beekeeping with Woven Hives in Greece through the Ages» θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2023 σε Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες (Northern Bee Books). Η ποιητική του συλλογή «Ατάσθαλο θρόισμα» (Bookstars-Γιωγγαράς 2015, Β΄ έκδ. 2016) κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο «Γιώργος Κοντζιώτης».
Ο Γιώργος Γκουντής γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δημόσια Εκπαίδευση. Σπούδασε Ιστορία και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στις μεταπτυχιακές του σπουδές ασχολήθηκε με την πολιτική ιστορία της Νεότερης Ελλάδας. Είναι υποψήφιος διδάκτωρ Nεοελληνικής Iστορίας. Παράλληλα ασχολείται από το 2009 με τη δημιουργική γραφή διοργανώνοντας και διδάσκοντας σεμινάρια για εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει το μυθιστόρημα «Άτροπος» (Εκδόσεις Διήγηση, 2003) και με συνεργασία το μυθιστόρημα «Βα'» (Εκδόσεις Διήγηση, 2008).
Γεννήθηκε στο Αργυρό Ευβοίας και από το 1980 ζει στην Αλεξανδρούπολη. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης. Εργάσθηκε για πολλά χρόνια στο Γραφείο Τύπου της Νομαρχίας Έβρου και συνδιοργάνωσε 16 Πανελλήνια Δημοσιογραφικά Συνέδρια στη Σαμοθράκη. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης. Έχει συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά της Θράκης, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Διεύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό «Εξώπολις», και συνδιευθύνει τις ιστοσελίδες Artpress-Παραμεθόριες ματιές στον πολιτισμό (http://artpress.sundaybloody.com) και Παραμυθόριος (https://paramythorios.blogspot.com). Έχει βραβευθεί από το Μορφωτικό ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης με το βραβείο «Μαρκίδες Πούλιου» για την πολύπλευρη προσφορά του στη δημοσιογραφία της περιφέρειας. Στον ελεύθερο χρόνο του σκαρώνει παραμύθια με την ενδεκάχρονη κόρη του Ευαγγελίνα, όπως το έμμετρο παραμύθι «Η Παράξενη παρέα του Ορφέα» (Εκδόσεις Λιβάνη, 2018) το οποίο έγινε παιδική όπερα από το Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης, «Ο κρυμμένος θησαυρός» (Ελληνοεκδοτική, 2020) και «Ο βυθός άνω-κάτω» (Εκδόσεις Κομνηνός, 2023).
Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη Νίκαια. Μικρασιάτες οι γονείς του από τα παράλια της Ιωνίας. Εδώ και 25 περίπου χρόνια, μελετά και αποτυπώνει με την τέχνη της μικροναυπηγικής, πλοία σταθμούς στην ιστορία της ναυσιπλοΐας και της ναυπηγικής εξέλιξης, με απόλυτο σεβασμό και τεκμηρίωση στην κουλτούρα της κάθε περιόδου. Ορόσημο στην σταδιοδρομία του αποτελεί η βράβευση του, από την Ακαδημία Αθηνών με βραβείο της τάξης των Θετικών Επιστημών, τον Δεκέμβριο του 2013, για την δίτομη μελέτη του με θέμα την ιστορία της ναυσιπλοΐας και της ναυπηγικής εξέλιξης του τόπου μας. Το 2015 τo δίτομο έργο μεταφράστηκε από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία στην Κινεζική γλώσσα με σκοπό να αποτελέσει πλατφόρμα φιλοξενίας,προβολής και προώθησης αναμνηστικής σειράς γραμματοσήμων αφιερωμένων στο «Έτος Θαλάσσιας Συνεργασίας Ελλάδας – Κίνας».
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Eίναι απόφοιτος του ΣΓΤΚΣ Αθήνας, έχει σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό και μεταπτυχιακό τίτλο στο Arts, Design & Humanities ΜΑ - De Montfort University of Leicester. Μετά από είκοσι χρόνια στο χώρο της δημιουργικής διαφήμισης και τη συμμετοχή του σε μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες ακολούθησε την αληθινή του αγάπη, το βιβλίο. Με ρίζες από δυο άκρες του ελληνισμού, την Πόλη και την Πύλο, δεν θα μπορούσε να μην αγαπήσει τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική φύση. Η μακροχρόνια αυτή αγάπη του, τα αμέτρητα ταξίδια του και η επαφή του με τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό και τους ανθρώπους του, τον οδήγησε στη συγγραφή, στη συμμετοχή και επιμέλεια εικονογραφημένων εκδόσεων για τον νεοελληνικό πολιτισμό, την ιστορία και το φυσικό περιβάλλον, όπως: «Τα ψάρια του τόπου μας», «Θαλασσινά καΐκια και βάρκες του τόπου μας», «Πειρατικά και κουρσάρικα σκαριά των θαλασσών μας» κ.ά. Έχει συμμετάσχει στη σειρά ντοκιμαντέρ «Ναυς» του Cosmote History και στους «Πειρατές του Αιγαίου» στο OpenTV του Γιώργου Αυγερόπουλου. Το βιβλίο του «Ο "Θησαυρός" των Πειρατών» επιλέχθηκε στη βραχεία λίστα στην κατηγορία «Βιβλία Γνώσεων» στον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (IBBY 2018).
Ο Λεωνίδας Γουργουρίνης γεννήθηκε στο Τορόντο του Καναδά, όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και ύστερα η μεγάλη αγάπη του πατέρα του για την Ελλάδα τον έφερε στη θερμή θάλασσα της Μεσογείου και ειδικότερα στην Αθήνα, όπου διαμένει μόνιμα. Σπούδασε προγραμματιστής-αναλυτής ηλεκτρονικών υπολογιστών. H αγάπη του για την ιστορία και τη θάλασσα είχε ως αποτέλεσμα να τον οδηγήσει πολύ γρήγορα στον μυστηριώδη και σχεδόν άγνωστο για πολλούς κόσμο της πειρατείας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ασχολείται για περίπου 20 χρόνια. Έχει κάνει εκτεταμένες μελέτες και είναι συγγραφέας των βιβλίων «Πειρατεία στη Μάνη και στη Μεσόγειο» (Αδούλωτη Μάνη, 2010) που μεταφράστηκε και στα αγγλικά, «Μαυροπετρίτης» (Αρτέον Εκδοτική, 2020) το πρώτο βιβλίο της σειράς «Το Γεράκι της Μεσογείου», ενώ συμμετείχε και στο συλλογικό έργο «Τα Αρμαμέντα της Ελευθερίας 1821-1829» (Αρτέον Εκδοτική, 2020). Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε εφημερίδες, ιστοσελίδες και περιοδικά όπως το «All About History». Έχει συμμετάσχει στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ «Μηχανή του Χρόνου» με θέμα την «Ιστορία της Πειρατείας», στο ντοκιμαντέρ «Οι Πειρατές του Αιγαίου» του Open Tv και στην ταινία μικρού μήκους «Οι Πειρατές της Γραμβούσας» της Cosmote Tv, (26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 7-17 Μαρτίου 2024). Έχει φιλοξενηθεί σε εκπομπές με θέμα το φαινόμενο της πειρατείας στο κανάλι της Ναυτεμπορικής και του Star Channel. Υπήρξε εισηγητής στην επιστημονική Ημερίδα που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας στο Αργοστόλι με θεματική «450 χρόνια από τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου: Ελληνισμός και Ευρώπη» (8 Οκτωβρίου 2021), ενώ επιστημονικό άρθρο του δημοσιεύτηκε στο 16ο Εθνικό Συνέδριο Χαρτογραφίας με τίτλο «Χαρτογράφηση πειρατικών ορμητηρίων του 16ου & 17ου αιώνα στην Ανατολική Μεσόγειο» (2-4 Νοεμβρίου 2023). Είναι ενεργό μέλος της διεθνής αρχαιολογικής ερευνητικής ομάδας «Archéologie de la Piraterie des XVIIe-XVIIIe siècles». Μαζί με την κόρη του Μαρία Γουργουρίνη (Μηχανικός Τοπογραφίας και Γεωπληροφορικής του ΠΑ.Δ.Α.) έχει δημιουργήσει την ιστοσελίδα https://www.piratecartography.com/ όπου γίνεται έρευνα και καταγραφή των σημαντικότερων πειρατικών και κουρσάρικων ορμητηρίων, κυρίως της Ανατολικής Μεσογείου.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Μουσικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση για δεκαπέντε χρόνια καθώς και ως εμψυχώτρια εκπαιδευτικών, διαδραστικών και θεατρικών προγραμμάτων σε ιδιωτική εταιρεία. Τα τελευταία τρία χρόνια εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση. Από το 2019 έως το 2021 πραγματοποίησε στον διαδικτυακό σταθμό Syzefxi την εκπομπή «Παραμυθόλογα» με θέμα τα λαϊκά παραμύθια καθώς και άλλες δύο εκπομπές που αφορούσαν τα έντεχνα παραμύθια και το θέατρο. Από το 2012 ασχολείται με τη συγγραφή παραμυθιών και ποιημάτων, καθώς επίσης και με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών. Έχει αφηγηθεί σε σχολεία και νηπιαγωγεία σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ ποίησης και αφήγησης στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το 2016 έκδωσε την ποιητική συλλογή «Σημειώσεις για τη Λεωφόρο Συγγρού» και το 2017 τη συλλογή παραμυθιών «Όνειρα Παραμύθια». Τον Ιούλιο του 2019 συμμετείχε στη συλλογή λαϊκών παραμυθιών «Παραμύθια με σοφούς τρελούς» των εκδόσεων Απόπειρα και τον Ιούλιο του 2020 από τις ίδιες εκδόσεις στη συλλογή «Μύθοι, θρύλοι, παραδόσεις σαν παραμύθια». Ποιήματά της έχουν απαγγελθεί σε διαδικτυακούς σταθμούς και στην ΕΡΑ 5.
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1976. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα έζησε στην Αμαλιάδα. Σήμερα, υπηρετεί στις Ένοπλες Δυνάμεις και έχει λάβει μέρος σε ειρηνευτικές αποστολές στο Κόσοβο, ενώ έχει τιμηθεί με εύσημο μνεία από διεθνείς οργανισμούς για την προσφορά του αυτή. Από το 2010 παρακολουθεί το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Πολιτισμού και βρίσκεται στο 3ο έτος της φοίτησής του. Είναι Γεν. Γραμματέας του Πολιτιστικού Σύλλογου Κοντοπούλων Κεραμειών. Το 2014 ήταν υπόψηφιος Δημοτικός Συμβουλος Χανίων. Έχει πλούσια δράση σε συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων πολλών Δημοτικών Σχολείων. Είναι παντρεμένος με την Κυριακή Σεραφειμίδου και έχουν ένα κοριτσάκι 9 ετών, την Καλλιόπη. Άλλα παιδικά, συγγραφικά του έργα: «Το χρυσαφένιο κουκούτσι», «Η μαγεμένη ευχή», «Ο μπαμπάς μου. Ο ήρωάς μου», «Τρεις νύχτες. Ένα Θαύμα».
Γεννήθηκε το 1966 στο χωριό Αρχάγγελος της Ρόδου. Ανήσυχο πνεύμα από μικρός, ήθελε να ταξιδέψει για να δει καινούργια μέρη. Ζώντας μακριά από τις ρίζες του, ανακάλυψε την αγάπη του για τον πολιτισμό και το φυσικό περιβάλλον του τόπου του. Πιστός στις αξίες του πρωτοστάτησε στη διάσωση της μικρόσωμης φυλής αλόγων της Ρόδου, και με την συμπαράσταση φίλων συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία του «Φαέθων», του συλλόγου που τα προστατεύει. Αστείρευτος σε ιδέες και ενέργεια, καταπιάστηκε πρόσφατα με κάτι πρωτόγνωρο γι’ αυτόν, τη συγγραφή. Με αμείωτο ενθουσιασμό, επιμονή και υπομονή συνεχίζει να υποστηρίζει τους σκοπούς του «Φαέθων», που είναι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς όχι μόνο του τόπου του, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.
Γέννημα θρέμμα της Τζιας (Κέας). Γεννήθηκε το 1955 και από μικρή τής άρεσε να ακούει ιστορίες παλιές, θρύλους και παραδόσεις από τους παππούδες και τις γιαγιάδες του τόπου της. Συγκέντρωνε με αγάπη παλιά αντικείμενα, τα κατέγραφε και τα συντηρούσε. Και σαν μεγάλωσε, έβαλε στη ζωή της σκοπό τη διατήρηση και την ανάδειξη της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου της. Έτσι το 2011, με τη βοήθεια της οικογένειάς της, μετέτρεψε το πατρικό της σπίτι στο «Λαογραφικό Μουσείο Κέας» για να εκθέσει όλα αυτά που με πολύ κόπο είχε μαζέψει. Παράλληλα έφτιαξαν κηποθέατρο όπου πραγματοποιούν πολιτιστικές και διαδραστικές εκδηλώσεις, ενώ το 2015 οργάνωσε το παιδικό εργαστήρι του Μουσείου για να γνωρίσουν τα παιδιά τη λαογραφία και την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού. Για την προσφορά της στον πολιτισμό, της απονεμήθηκαν τιμητικοί έπαινοι και διακρίσεις, από τον Όμιλο για την Unesco Πειραιώς και Νήσων, την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, τον Δήμο Κέας και τον Σύλλογο Φίλων Κέας. Από τον Όμιλο για την Unesco προτάθηκε το 2017 για το βραβείο «EUROPA NOSTRA» της Ε.E. Άλλα συγγραφικά της έργα είναι: «Ο Ξωτάρης της Τζιας» (2009), «Τζιώτικο Γλωσσάρι και Γνωμικά» (2011), «Η Ωραία Ελένη της Τζιας» (2012), «Τον Καιρό του Λάμπρου» (2013), «In the days of Lambros (2014), «Το Ταξίδι του Κριθινίτη» (2015) και «Τζιώτικες Παραδοσιακές Συνταγές» (2016).
Γεννήθηκε στις 2 Φλεβάρη του 1934. Έζησε τα παιδικά του χρόνια μέσα στη φρίκη και τη δυστυχία του πολέμου. Την ίδια περίοδο ορφάνεψε από πατέρα και έτσι αναγκάστηκε να δουλέψει στα ψαροκάικα. Παρ’ όλες τις δυσκολίες της ζωής κατάφερε να γίνει καραβοκύρης. Η βαθειά γνώση του για τη θάλασσα τον οδήγησε στον τουρισμό, όταν στην Ύδρα τη δεκαετία του ‘50 βρισκόταν σε μεγάλη άνοδο. Μεγάλη αγάπη εκτός από τη θάλασσα, έχει και για τη μουσική. Παίζει από μικρός ακορντεόν. Αυτοδίδακτος και αυτοδημιούργητος ένιωσε την ανάγκη να αποτυπώσει στο χαρτί τις δυσκολίες της ζωής του. Γι’ αυτό και γράφει βιβλία που στηρίζονται σε αληθινές ιστορίες. Το πρώτο του βιβλίο ήταν η αυτοβιογραφία του «Αναμνήσεις μιας ζωής» και το δεύτερο «Αγάπη χωρίς σύνορα».
